Daha önceleri farklı platformlarda, bu konu üzerine arkadaşlarla mütalaalarda bulunmuştuk. Savunduğum fikir; harf inkılâbının amacının, ülkeyi bir anda cahil bırakmak, yeni harflerin kaynağının dinsel anlamda Hristiyanlık oluşundan ötürü, Anadolu insanının bu alfabeye "gavur işi" şeklinde bakarak olabildiğince uzak durması, bu sayede toplumun 50-60 yıl sonraki 'okumuş adam' kitlesinin taşıyacağı özelliklerin nispeten Cumhuriyet yıllarında inşaa edilmeye çalışıldığı, şeklindeydi.

Fakat bu konuyu ne kadar irdelersek irdeleyelim, hilaf-ı va'ki beyândan öteye geçmiyordu söylenenler. Çünkü hangi düşünceye sahip olunursa olunsun, savunulan fikirle ilgili kanıt bulmak bir hayli zordu. En azından araştırmayı sevmeyip, bilginin ayağına serilmesini bekleyen bizler için son derece güçtü...

Şimdi tevâfuken internette dolaşırken bu konu ile ilgili yazar İsmet İnönü'nün kaleminden bir pasaja denk geldim. Sizlerle paylaşmak, bir nebze de olsa egomu tatmin etmek istedim :) Malum... Onca yıl bir fikri, kanıt olmadığından ötürü yeterince savunamayıp, sonunda da bir kanıt bulunca insan ister istemez mutlu oluyor :) Pasaj aşağıda... İyi okumalar...

"Harf devriminin tek amacı ve hatta en önemli amacı okuma yazmanın yaygınlaşmasını sağlama değildir. Okur-yazar oranının düşük oluşunun yegâne sebebi alfabenin öğrenilmesinin zor olduğu değildi. Uzun yıllar devlet, eğitim sorununa eğilmemiş, kütlesel eğitime önem vermemişti. Devrimin temel gayelerinden biri yeni nesillere geçmişin kapılarını kapamak, Arap-İslam dünyası ile bağları koparmak ve dinin toplum üzerindeki etkisini zayıflatmaktı. Yeni nesiller, eski yazıyı öğrenemeyecekler, yeni yazı ile çıkan eserleri de biz denetleyecektik. Din eserleri eski yazıyla yazılmış olduğundan okunmayacak, dinin toplum üzerindeki etkisi azalacaktı."

Kaynak : İnönü, Hatıralar C.2 sf. 223