El Olduk

Ne onda eskiden bir iz vardı,

Ne de ben eskisi gibiydim,

Değişmiştik birden bire,

Yeni görmüştük sanki birbirini de;

Bir uzaklık vardı aramızda,

Nasıl da kolay örmüştük o kalın duvarı,

Bunca muhabbetten sonra,

Üstünkörü bir dostluk;

Zamana ayak uydurmuş bir oyunmuş meğer,

Dilimizden dökülenler,

Alışmam gerekiyordu; alıştım da,

Sanki bunu istiyormuşuz gibi;

Nasıl da ‘el’ olduk birden…