Siyahist'e Armağan

ine karanlık gecenin esiri olup katran karası düşüncelerimi yazıyorum... Ama mürekebim yetmiyor bu Siyahist düşüncelere hayır diyorum mürekebim biterse o karanlık düşünceler beynimi kemirir diyorum sonra titreyerek ağlamaya başlıyorum sonra hiçkırıklarımın arasında beni kendimle yalnız bırakma diye yalvarıyorum başka benliğime ama o bıkmış olmalı ki hemen en yakın sokağa sapıp koşarak uzaklaşıyor...  Ve ben yine mürekebim bittiği için kan damlalarımla yazıyorum o korktuğum düşünceleri istemesemde... Sonra kan damlalarımda bitiyor yine çok korkuyorum o yalnız benden. Tekrar ağlamaya başlıyorum, göz yaşlarımla yazıyorum umut dolu yazıları sonra olmayacağını bildiğim için sinirlenip yırtıyorum o umut dolu bembeyaz sayfayı... Yine şansımın babaannesi kaşar deyip derin bir nefes koy veriyorum... Yine  kötü duygularımın esiri oluyorum. Ve yine her zaman ki gibi umut ve karamsarlık arasında ki o ince çizgiden karamsarlığa itiliyorum. Hayal denen o şey artık benim için beş harfli, iki heceli, tek kelime oluyor fazlası katiyen olamaz/olmaz. Her şeyi yalan olan o düşüncelere kapılmak istemiyorum. Kabuslarım yine dört yanımı ele geçiriyor ve ben yine istemiyorum... İçime çektiğim oksijeni bile zar zor geri verebiliyorum. Sigaramın adı altında ne kadar kelimelere döksem de yalnızlığıma bazen o kelimeler bile yetmiyor. İçimdeki dar ağacında umutlarımı bir bir asıyorum suçları olmadığı hâlde... Ne kadar dilimi kanatıp 'İyiyim ben' desemde kalbim inanmıyor ve etimi parçalayıp çığlık çığlığa yardım diliyor ama duyulmuyor çaresiz çığlıkları... Boğazımda düğümlenen 'umutlarım yaşasın' kelimesi gözlerimden hiç dinmeyecek yaşlara dönüşüyor... Karanlıktan çok korkuyorum beni yalnız bırakmayın diye fısıldıyorum ama yardım eden yok. Acılarım çoğalıyor zaman geçtikçe... Çaresizce gözlerimi sımsıkı kapatıyorum... Sağıma bakıyorum kimse yok, soluma bakıyorum kimse yok bir umutla arkama bakıyorum ama lanet olsun ki orda da kimse yok. Siyahist'le en başından savaşıyordum ama elimde hiç bir şey kalmadı umutlarım bile gitmiş beni terk etmişti. En başından verdiğim savaşta elimde beyaz bayrak sallyorum. Ve izin veriyorum Siyahist'e ruhumu ele geçirmesine...

Image title