İçimde bir fırtına var… Nedeni belli olmayan… İçimi yakıp yıkıyor… Konuşmaya çalıştıkça boğazıma batıyor… Kaburga kemiklerim etimin içine giriyo… Nefes almakta zorlanıyorum… Diz çökmüş ağlıyorum… Yapmak istediğim tek eylem uyumak… Uyumak başka bir evrene geçiş demek acılarını belli bir zaman unutmak demek… Ölüm ne demek bilir misin? Sevdiğin birini sevmiyormuş gibi yapmak… İçim kararıyor… Umutlarım bir bir nedensizce ölüyor… Ve ben yine yolun sonundayım… Ve ben yine üzgün kalmışım… Ah acılarım parmaklarımın ucunda cümlelere dökülmeseydi ben şimdiye kadar yaşamıyor olacaktım… Yine odamı karanlıklar ele geçirdi yine ben ağlamanın ortasında kahkahalarla gülüyorum…