hazan indi ya toprağa
cemre düştü ya kağıda
hüzün eksik olmaz gayrı
şu ürkek yürekte

döküldü yaprak kaldırıma
boşaldı sağanak sokağa
uçtu kelimeler göğe
çekildi dertler sineye

doldu fotoğraflar çekmeceye
hapsoldu anılar zihne
kaldı çocukluğum pencerede
kesildi bilet cam kenarına

revan olmalı artık yola
kara trenin kör vagonunda
kaçak bir yolculukla
gecikmiş hayallerin izinde