Yapma
kabuk bağlayan yaralarımı kanatma
yalvarırım gelme artık aklıma
anılar zaten bırakmıyor bir an bile
tövbe ettim hayallere
kaybettim güzel günlere olan inancı
iflah olmaz bir divaneyim ben gayrı
sensiz sabahlarda dolaşıp dururum bir başıma
yokluğun bitmek bilmeyen bir sarhoşluk
sesin içimin denizlerini taşıran bir damla
kurudu artık bu toprak
yağmur yağmaz oldu memlekete
kaç bahar geçti bir çiçek bile açmadan
kaç uçurtma alıp başını gitti küçük bir çocuğun elinden
sayamadım kaç kere sayıklayarak uyandım seni
kaç zaman geçti ölümün üzerinden
yaşadığım bu yer bir dünya mı
yoksa derin mi derin bir kuyu mu
karanlığında boğulduğum
çoktan ayağım kayıp düşmüşüm uçurumdan
ağlamanın faydası yok arkadan