Bu sefer ölüyorum Doktor..

Image title

Dayanamıyorum Elçin. Aklımın içinnde olanlar kafamı alıp duvarlara vuruyyor.

..Saat sabahın beşi, gün daha yeni yeni ağrıyor..

gözlerim kan çanağı.Aklımda ne var bilmiyorum ama  şu kesin net sonuç veren intiharları düşünüyorum.

Kurtulmam gerek burdan,dünyadan,içimde yarattığım boşluktan anlıyormusun beni Elçin...?

Bitirmek zorundayım bu kahrolası azabı,ızdırabııı...


Hayatım ahlaksız bir kadının ojeleri gibi;

Yarısı soyulmuş,her tırnakta farklı renkler ve içleri pislikle dolu,O kadar pis ki iğreniyorum kendimden.


Tüm ahlaki duygularımı kaybettim.Yüzsüz bir adamın telefon rehberi kadarım...


Kaybetmekten korktuğum ne varsa bir bir Özgür bıraktım.

Uğraşacak vaktim yok Doktor.


Kafamın içinde bir ses;Sürekli hatalarımı bağırıyor.

İster istemez o ona ,o hatalara dönüyorum.

Hafızam dün ne yediğimi unutacak kadar zayıf fakat yaptığım hataları dün gibi taze...


Elçin...

Bedenim,bedenim bir ileri bir geri sallanıyor.

Parmak uçlarımın uyuştuğunu hissediyorum.Demir kadar soğuk tenim...

Sanırım morga kaldırılmış ölü bir bedenin içinde ruhum,bunu hissede biliyorum Elçin.


Elçin sen ... dur..

şşş....

sesi duyuyormusun?

-Hayır?!

(ince bir gülüş) Ölümün sessiz çığlığı kulaklarıma fısıldıyor Elçin.

Ne dersin, benimi çağırıyor?

-İlaçlarını getirdim, lütfen Eylül al şunları, uyumaya çalış...


Bırak şimdi ilaçları uyutmaktan başka hiçbir işe yaramıyorlar,sende öyle!

Boş boş konuşuyorsun?.

Senden nefret ediyorum,senin sorunun ne?Neden hala

benimlesin,neden benimle uğraşıyor,düzeleceğime inanıyorsun?!

Sen tam bir APTALSIN.


Hani geçen demiştim ya sana "Vazgeçtiklerim",onları anlatacağım sana diye.

Biliyormusun hala vazgeçemedim,onlar

hala içimde bir yerde beni rahatsız ediyor.


Ahh...

Dayanamıyorum Elçin,dayanamıyorum.

Sanki,

Sanki içimden birşeyler sökülüyor.

Herkesin içimde yarattığı simsiyah irin kalbimde kan diye pompalanıyor.

Zifiri zehir vücüduma yayılıyor.

Katlanamıyorum...


Huhh...

nefes alamıyorum Doktor...

...

Bu sefer değil,bu sefer olmayacak ,krize girmeyeceğim.

Hayır..

HAYIR...

Bugün burada anlatacağım herşeyi.


Nasıl kaybettiğimi ,nasıl hüsrana uğradığımı,delirmeme sebep olanları...

Parmak uçlarım morarıyor,kalp ritmim düştü lan,kalbim zayıfladı.


İçimdeki dünya ilaçlarla ayakta zor duruyorken yaşamak 

hiç kolay değil Elçin..

Sessiz bir çığ gibi...

Nefretim...

İnsanlara...

Bu hissizliğimi tamamen onların yapmacıklığına bağlıyorumk.


"Bir gidişi hiç bir zaman bir kişi planlamaz, biri iter diğeri gider Doktor."

İntihara zorluyor beni , itişleriniz

Durun demeyeceğim.

Artık bende istiyorum...

Bende gitmek istiyorum Elçin.

Hayatım uçurumun kenarında doktor ve ben antlamak istiyorum.


-;Katlanamıyorsun değilmi? İnanmak istemiyorsun öldüğüne, Yapma! İnan bana dahada zorlaştırıyorsun işleri, bitti artık eylül, yok artık o.

Yaşamıyor anlasana.


Sus!!

Deme öyle!

Hayı! Ölmedi o!

Siz öldüğünü sanıyorsunuz ama o.. Oyaşıyor Elçin yemin ederim ki buara hissediyorum varlığını.

Gelecek ve kurtaracak beni;

Senden, ilaçlardan, bu rezalet hayatımdan, tüm siyahlığımdan...

Seni burda bırakmayacağım dedi, söz verdi.

Söz verdi bana.

Söz..


Elçin, bedenim gevşiyor. Bu normalmi?

Başımın geriye doğru çekildiğini hissediyorum, başım.. başımı sabit tutamıyorum.

-Eylül.. Benimle kal.. Tamam ben burdayım Ambulans çağrıcam. Eylül bırakma kendini. EYLÜLLL

Etrafım kararıyor, kelimeleri doğru telafuz edemiyorum, nerdesin?! 

Iğhh! Kulaklarım.. kulaklarım çınlıyor.

Bu, bu.. Bu ses

huhh..

Ses kulaklarımı tırmalıyor.

Sanırım bu sefer oluyor..

Bitiyor doktor ırak beni..

Bitiyor..

Elçin.. Elçin..

El....