Sessizleşiyorum yavaşyavaş..

Üzerime geliyor ördüğüm tüm duvarlar.

Duvarlarım kadar sessiz, sakin ve buz gibiyim. İçimde kopup giden birşeyler var adını tam koyamadığım.

Size burada sigara kahve edebiyatı yapmayacağım ya da alkolik efkarlanışlardanda bahsetmeyeceğim. Doğru düzgün bir imlaylada yazılarımda kendimi açıklamaya çalışmayacağım. De nin yazımı gibi ya da yalnızlığa "yanlızlık" demek gib sorunlardan da bahsetmeyeceğim. Çünkü bunlardan daha büyük sorunlarım var. Sanırım deliym kafayı yemeye başladım. Duvarlar üzerime geliyor bazense benimle konuşuyorlar yani elçinin benimle konuşmadığı geceler. Elçin.. elçin kim mi? Elçin benim doktorum. O benim iç dünyamın kahramanı. Zeki, alımlı, çekici, pratik zekalı ve düzenli bir hayat sahip benim aksime. Burada size bir delinin günlüğünden bahsetmiyorum size bir delinin insanlarla olan ilişkisini ve kendiyle alıp veremediği, hesaplaşamadığı sorunlarından bahsedeceğim. Başa ıkamadığı hatalarını dışarıdan izlerken nasıl bir piskolojide olacağını anlatacağım. Ölümü severken yaşamanın zorluğunu, nefes alırke ciğerlerinin sızladığı anları...

Elçin ben n'pıyorum? Nereye gidiyorum? Ne istiyorum? Ben artık ne istediğimi dahi bilmiyorum. Hatalarıma takılıp kalıyorum. Aklimdan biran bile çıkmayan yanlışlarım var ve o yanlışlarda boğuluyorum. Sizede oluyormu mesela gün çabuk bitiyor ama gece.. ah o gece saatler geçmek bilmiyor. Kendi kendinize konuşuyorsunuz duvarlar hareket etmeye başlıyor susuyorsunuz bi vakit sonra saatin tıkirdama sesleri geliyor.. Hatta o ses başınızı ağrıtmaya başlıyor gün içerisinde duymadığınız o ses biranda cok yüksek frekansta geliyor. Yalnızsınız etrafınız karanlık gecenin bilmem kacı herkes uyuyor mışıl mışıl ama siz tavana derdinizi anlatmaya çalışıyorsunuz. Iste böyle, benim gecelerim aynen böyle yalnız tekbaşına. 

Belkide degil..

Sen ne dersin doktor yalnızmıyım yoksa tavan, duvarlar, yelkovan, akrep ve sen yalnızlığıma eşlik ediyormusunuz.

Tamam farkındayım ilac vaktim geldi ama bırakta şu elindekileri konuşalım. Suçun kimde olduğundan değil hatta suçu boşver sana hatalarımı anlatayım. söz içicem ilaçlarımı otur beş dakika anlatayım sana. İçersem o elindekileri düdüşte oluyorum düşünemiyorum, uyukum geliyor. Çek bi sandalye..

Mutlu olamadım ama bundan yakınmadımda Elçin. Sevmeyi denedim değerde verdim sende biliyorsun. Ne kadar sevmesemde insanları selam verdiklerinde o selamı yerde bırakmadim. Tek korktuğum şeydi belkide ait olamama hissi ve anladım ki insan neden korkarsa başina o gelirmiş. Ama bu sebepten dolayıda pes etmedim bilirsin doktor pes etmek bana göre değil ha vaz geçmişliğim çok orası ayrı o vazgeçmişliklerimi sonraki gecelerde anatırım konu dağılmasın. Fark ettim ki sana aitse birsey ondan vazgeçebilirmişsin ama ait olduğun şeyden vazgeçemezsin. Soluk yüzlüyüm bilirsin, pek sevilmem insanlar arasında; darılmam, küsmem ama mesafe koymayi iyi bilirim. Herkesle konuşani sevmem samimide bulmam. Öyle dertlenince sigara içemem ama güzel iç çekerim. Mesela her gece ağlarım ama sabaha hic birsey olmamış gibi uyanırım. Kaybedecek birşeyim yok ve kazandığım herseyi de yanıma kar sayan bir insanım. seninlede bu yüzden kavga ediyoruz ya Elçin. Kaybetmekten korkmuyorum boşvermişliği başıma bu kadar derdi açıyormuş. Bana göreyse biçok dertten kurtulmamı sağlayan şeydi boşvermişliğpim. Neyse yine tartışmayalım. Malum ilaçların dozu artsın istemeyiz dimi(!)  Ama biliyorum ki hep mutlu yaşanmaz hayat doktoor. Yaşayamadımda ama ağlayarak geldiğim bu hayatta gülerak son bulacak bir hikayeyle ayrılacağım. Neyse lafı fazla dolandırmayacağım getir ilaçları bu gece uyumak istiyorum. Sabah olmak bilmiyor ilaçlar olmadan.

E²K