Nedendir bilmem şu 'kalp ağrısı' lafını çok severim.İçimde ne yaşıyorsam anlatıyor sanki .Acı değil ki bu   kalbim acıyor diyeyim.Acı dediğin uzun sürmez bir şey olur bir anda unutursun acını ama ağrı öyle midir?Saatlerce yer bitirir seni.İşte tamda kalbimi ağrıtcak biri vardı.Kopamıyorum vazgeçemiyorum ama o kalp ağrıyor çünkü onu kırıyor,kırıp geçiriyor.Kızamıyorum Allah'ım kızamıyorum işte ona ! neden böyle aciz kaldım ben ?neden böyle savunmasız neden böyle yalnız kaldım?Ne zaman bu kadar değersizleştim gözlerinde.. nasılda özlüyorum eski seni,eski beni.Kızıyorum sana değiştin diye sahi sen mi değiştin?Ben mi yetinemez oldum.Hayır hayır sen değiştin ! Gözlerin o kadar soğuk ki ellerin buz kalbin taş olmuş senin.Nedir hala sana bağlı tutan beni bilmiyorum ama kopamıyorum bırakamıyorum .Aslında yanıtını biliyorum .Ben bir korkağım ! evet korkak ! yalnız kalmış olsam bile yapayalnız kalmaktan korkan ! terkedilmiş olsam da unutulmaktan korkan ! kırılmış olsam yaralanmaktan korkan bir korkak !   sanırım o  cesareti hiçbir zaman bulamayacağım kendimde ve en sonunda yine yalnız kalacağım en korktuğum şekilde..