Çizgilerine basarak yürüdü

Kesiklerinin.

Kaldırımlı tümseklerde yankılandı sesi:

Kimsesizliğin.

Yatak, yorgan, döşektir

Çalılar, yapraklar ve çöp konteynırları.

Dertsiz baş anlamaz dertten,

Ki o çilekeş evladıdır karaların.

Güler yüzü kaderine

Bu titrek dudaklar,soluk beniz

"Buna da şükür!" dermişçesine

Şekva da ne? Yersiz.

"Kış gelip çatacak 

Ve 

O kadar."