Gözüne gelen güneş ışığıyla uyandı.Geceki korkusundan eser kalmamıştı,çünkü her yer aydınlıktı.O an bir volkan patladı adeta içinde,duraksadı.Hala hiçbir şey hatırlamıyordu;buraya nasıl geldiğini hatırlamak şöyle dursun kim olduğunu,adını,ailesini hiçbir şeyini hatırlamıyordu.Dün geceki karanlık adeta içine çökmüştü ve hala ordaydı.Kafayı yiyecekti nasıl bu hale gelmişti,hafızasına ne olmuştu.Bunları düşündükçe iyice kendini kaybetmekten korkarak zihnini başka bir şeyle meşgul etmeye çalıştı."Nasılsa hatırlarım,dün geceki korkudan olmuştur."diye kendini sakinleştirmeye çalışarak,"Ben neden bu kadar korkuyorum karanlıktan?" diye sordu kendine.Normal insanlarda olan bir karanlık korkusundan fazlaydı ondaki,hatta fazla kelimesi yaşadığı korkuyu tarif etmek için manasız kalırdı.Birden içinde patlayan volkandan sonra içinin yanmaya başladığını hissetti.Neden içi yanıyordu peki?Bir şey eksikmiş gibi hissediyordu,adeta bir uzvu yokmuş gibi…Sanki biri O'nu uyuşturup ciğerini söküp almıştı da uyuşukluk yeni yeni geçmeye başlamış ve O acısını şimdi hissetmeye başlamıştı.Bunları düşünürken dün gece el yordamıyla bulup uzandığı koltukta hala yatar vaziyetteydi.Bu anlamsız hislerden kurtulmak ve sakinleşip kendini toplamak  için elini yüzünü yıkayabileceği bir su,bir çeşme bulma maksadıyla doğruldu ve başını çevirdiği anda gördüğü görüntü O'nu adeta beyninden vurulmuşa çevirdi.Bir anda kafasında şimşekler çaktı ve işte o an hatırladı...