Düşünceler dağınık, harap olmuş beldeler.

Maziden kalmamış, silinmiş izler.

Toplumda yitirilmiş bütün değerler.

Ezer olmuş mazlumu zalimler...

Her taraftan feryad u figan,

Her yerde masumlardır doğranan,

Yiğitler gittiğinden beri,

Kalleşler sardı dört bir yanı...

Mazlumların yanındayız deyip,

Kulak tıkanır oldu mazlumun sesine...

Devrildi ne varsa toplumda,

Hakikat sustu, yalana itibar edildiği yerde...

Gösterin ne kaldı bize ait olan!

Yıkılan minber mi, yakılan mihrab mı?

Söyleyin nedir bizde olan!

Hakikat mı, yalan mı?

Binbir umutla atmışlardı tohumu toprağa,

Sevgiyle, kardeşçe ve insanca...

Söyleyin! Ne oldu insanlığımıza?

Ey Hakikat! Yetmez mi sustuğun,

Sen konuşursan belki hatırlarız insanlığımızı.

Sen konuşursan kesilir sesi yalanın...