"İsmin e halindedir gizim.

Cüz-i iradem külli kaidelere gebe, hayatım şiir

Mısralarda can buldu yaşamım

En afili sözlerle ben de artık eteklerindeyim

Yarattığım küçük dağların…

Alkışlar yiyecek ekmeğim, iltifat yatacak yerim

İçecek suyum olmasa da olur, zira ben bir şaireyim

Çok mu sevdim çok mu kızdım, ithaf ederim satırları

Nisyandan gelip nisyanla gidenin sesi kısılmış vicdanına.

İltifata tabiyim, yansındı uğruna en büyük marifetim”

Keşke dünyası şiirden değil de şükürden ibaret olsaydı.

Bilen bilir, yıllar yılları kovaladıkça,

Dünya yansa umurunda olmayacaktı.

Sahi, şükrünü yazdığına eda etmek midir marifet?

Ya da "veyl olsun" mu yazdığın her sayfaya, hadi itiraf et

Mecalinin kalmadığını bir nüshasını bile taşımaya,

Tahammülün olmadığını yağan yağmura

Hayatın kısalığına rağmen martılara simit atanlara,

Her şerde bir hayır, her hayırda bir şer yaratana…

Haşa, sümme haşa!

Seni ne dünya, ne dünya kadar insan

Yedi rengi yağmurdan sonra çıkarandan

Daha fazla sevemez asla.

[embed]http://www.youtube.com/watch?v=87xXCjTOrdE[/embed]