Gamsız bi' yaprak gibi ordan oraya savrulurken ben

Bilirdim,

Sonbaharın sahibi habersiz değildi kopuşlarımdan,

Kurtulamadığım başıboş bırakılacağım zannından.

Öyle çok süzülmüş, öyle çok kalmıştım ki havada

Gözümü açtığımda, iki dost gördüm düştüğüm masada.

Sohbetleri buram buram kakule kokan kırk yıllık hatır tadında

O kadar ki, kuruyana kadar kalmak istedim yanlarında.

Belki farketmezlerdi beni sonsuza kadar ama

Görürdüm,

Gözlerindeki "iyi ki varsın" lafzını

Zamanın nasıl geçtiğini bi' türlü anlayamayışlarını

Beş vakit dualarına birbirlerini katıp karıştırdıklarını

Ve dostluklarına paha biçmekten hep kaçındıklarını.

Peçetelikle tuzluğun arasına sıkışıp kalmışken ben,

Sayenizde keyfim yerindeydi velhasılı.

Sonra ne mi oldu, anlatayım

Bine kadar herşeyi bir olanların aminleri havada kaldı.

Duyardım,

Menfaat için tek celsede bitirilen dostlukları

Açılan aralara sıra sıra örülen muntazam duvarları

Beş adım öteye gidenden on adım uzaklaşanları,

Ve üç günden fazlasını düşünüp mesafeyi beş adımda bırakanları...

Göğe yükselirdi bazen "benden uzak Allah'a yakin ol" nidâları.

Farketmemişim, bu haller beni fazlasıyla yormuş, kurutmuş

Üç maymunu oynamak meğer ne kadar da zormuş.