Siyah bulutları gölgeledim mutluluğuma. Her yer simsiyah... Her şey yarım.Ömrümüz tükenmiş. Geceleri dost bilmiş, gözyaşlarımız. Hüzünlerimize yağmur yağmış. Islanmış ruhumuz. Sonbaharın gülleri soldurduğu gibi hergün, birer birer eski bir takvim yaprağı gibi, koparılıp gitmiş ömrümüzden yaşananlar.Ölüme yaklaşıyoruz hergün bir adım. Her uyandığın sabah, dün gecenin ölümü.Fırtına öncesi sessizlik, fırtına sonrası kıyamet.Sevdiğim insanlar, içimde en derine gömülü birer mezarlık. Ben gelecek gemisi olmayan bir liman, ben dalımda yaprak kalmayan bir ağaç. Ben kalbimin ortasındaki yangının külleri..Ben.. Öyle işte.