"Bir varmış bir yokmuş"la başlar her masal. Ve içimizde yaşattığımız masalın adı"Mutluluk." Yaşatamadığımız zaman yerini acı alır, çünkü vardır mutluluk sonra yok olur masallardaki gibi.. Mutluluk olmayınca ne kadar da yalnızlaştığımızı anlıyoruz. Hiç yalnızlıkta mutluluk aradığın oldu mu? Kimsesiz duyguları yalnız kalmamak için içinde barındırdığın oldu mu? Hiç özledin mi? Toprağına sarılmanın diğer adıymış"Özlemek." Benim içimde toprağın altında gömülmüş mutluluk var ve ben çok özledim. Her ne zaman bir ele tutunsam neden dal olup hep yerinden koptu? Biri elimden tutup hiç bırakmasa bir mucize olup içimde gömülü olan o mutluluk dirilecek gibi sanki.. Ama masal işte gerçek olamaz ki bizim masallarımız neden bir varmış bir yokmuşla başlar biliyor musun? Bir bebek ağlayarak doğar ve aslında doğduğunsa başlamıştır acılarla dolu masal ve derler ya her masal mutlu sonla biter masalın sonunda herkes ölür bu yüzdendir "Mutlu Son."