Kalbime düstü önce, sonrada gözlerime...

Bir hasretki nasıl olduğunu anlatabilsem keşke. Gözyaşlarım pınarlarında kururken elimden gelen tek şey teselli vermek olur hep...

Sonra da yalancıktan bir gülümseme. 

Dedim ya önce kalbime düştü sonra da gözlerime...

Halbuki bende istemiştim ağlamayı hüngür hüngür. Bende istemiştim teselli edilmeyi...

Kelimelerle değilde gözlerle teselli bulmak istemiştim bende 

Gözyaşlarım aksın istemiştim, beni de anlasınlar istemiştim.

Hasret kaldık gözyaşlarımla

Kimse istemedi birleşmemizi

Kimse anlamadı bizi...

Bu hasret öyle bir hasret ki

İçime bile akamaz oldu, gözyaşlarım...

Sadece dinlemek istemiştim. Nerden bileyim esir alınacak önce kalbim,  sonra gözyaşlarim...

Nerden bileyim benden çıkıp bir daha bana dönmeyeceklerini...

Görürseniz söyleyin onlara bende istemezdim böyle olmasını...

Ve bende özledim onları.

Hasret kaldım gözyaşları, onlarda bana...