İnsan sebepsiz yere terk eder mi sevdiğini? İnsan çok sevdiğin bırakabilir mi ? Aklımda garip garip sorular var, cevapsız. Uzun süre yalnız bir adama gelmek isteyen birini engellemek ne kadar doğru? Yalnızlığa alışmış, yalnız olmak istemeyen adama biri gelmesi ne kadar iyi? Her zaman korkmuştum; yalnızlığıma alışırım, bırakamam diye o kadar çok korktum ki. Her korktuğumuz başımıza gelirmiş. Ne yaptık ki şimdi, neye yaradı ? O sevdiğim insanı nasıl üzebilirim ? Nasıl kıyarım ? Biliyorum her şeyden pişman olacağım. Ama pişman olmak da istemiyorum. Ne yapsam bilemiyorum. O kadar zor ki seçim yapmak. Evet gözlerine, bakışına, kokusuna hatta saçlarına aşık oldum. Sevdim demiyorum. Aşık oldum. Hayatta en çok istediğimi yaptım; koluma taktım aşık olduğumu. Fakat nedir bendeki gönülsüzlük ?  Ben o saçlara, o gözlere şiir yazacakken neden yalnız kalmak istiyorum ? Kafamda ayrıt edemediğim sorular... Dedi adam. Çok üzüntülüydü, omzunda yükleri vardı ve yavaşca yudumladı buhar çıkan çayından...

  Kız mı? Hiçbir şeyden haberi yok çok seviyor. Sevilecek adam yoktu karşısında,keşke farkına varsaydı. Belki de sevmiyordu ama ''seni çok seviyorum'' mesajını eksik etmezdi karşılık beklemeden. O da aşıktı belkide. 

  Yazık... Adamın istediği aşk hayatta daha bulunamamıştı. Ve hep bu ilişkiden veya gönülsüzlükten kendini suçlar, dert edinir. Ayrılsa da pişman olur. Onun için çok zor olurdu yeniden her kafeye oturduğunda yanına kimse olmadığını görmek. Ama adamda haklıydı belki, onun lügatında karşı cinse bir obje olarak bakmak hem çok ayıptı hem de nefret ederdi. Adam baktıda bu sevgi bu aşk nereye gidiyor böyle, nefret ederdi. Uzaklaşmak istiyor belki.

20:05 06.11.2016