Kiminin şiirine gözyaşı, kiminin vedasına sebepmiş.

Kiminin kalbine yara olmuş, kiminin ömrüne sevinç,

Kiminin çocukluğu, kiminin ikinci baharı…

Şairler hep acısını yazmış. Özlemini, tutkusunu, yokluğunu.

Darısı başına diyenlerin dudaklarında kalmış kiminin umudu.

Mutluluğu merhemmiş, acısı zehir kalbe.

Aşk…

Hem cehennemi cennete çeviren hem serin sulardan ateşlere atan insanı.

Aşığını ararmış her kalp, bazı kalpler en güzelini bulurmuş

Sen gibi.

En gerçeğini, en sırılsıklam halini, en aklı başından alanını…

Aşkın acı halini yazdıran kalpler de varmış,heyecanını satırlara döktürten de

Sen gibi.

Gözlerimi kapatınca bile yüzünü görebildiğim…

Öfkelendirir, sevindirir, heyecanlandırır, dört mevsimi birlikte yaşatırmış

Sen gibi.

Kışın soğuğunda gülüşüyle ısındığım…

Yüreğine eş, yoluna yoldaş olurmuş aşk

Sen gibi.

Birlikte tüm yolculuklara razı olduğum…

Ruhunu bedeninden ayırırcasına sevenmiş aşık kişi

Ben gibi.

Kalbimin en güzel yerine adını işlediğim gibi…

Birbirine ölen değil, birlikte yaşayıp birlikte ölmek isteyene helalmiş aşk

Biz gibi.

Ömrüme sevinç, çocukluğuma en güzel anı, gözlerime ışıltı olduğun gibi…

Acıyı değil mutluluğu yazdıranımsın,

Geleceğime ışığım,

Darısı başına dedirtenimsin...

Aşk gibi.