Dinledin mi rüzgarla bıraktığım şarkıyı?

Sen susarken, ben susarken anlatsın sana sensizliği

Kalemim kadar iyiydin

Ellerim sarıyordu belini

Şimdilerde asil bir yalnızlık senfonisiyim

Kadıköy’de el ele yürüdüğümüz dar sokaklardan geçip

Çıkacaksın şimdi üçüncü kata

Apartman boşluğunda duy sesimi

Seni beklerden apartmandan gelen ayak seslerinin eşliğinde

Sahip olmak istediğin rüzgarın boşluktaki raks sesiyim

Her sabah günahlara uyandığımızda

Pencereleri açıp seni uyandıran rüzgarım şimdilerde

Rüzgarla bırakıyorum her şeyi sana

Tenine sen hissetmeden dokunmak

Nefesin olup söylemek istediğim her şeyi söylüyorum sana

Bak bir rüzgar daha esiyor

Aç pencerelerini, kulak ver bana

Bir yalnızlık senfonisi daha başlıyor.

Sen Kadıköy’de üçüncü katta

Ben apartman boşluğunda rüzgarın raks sesi.