Bekletme beni 

Ey karanfil yüklü bir sandığın içindeki düğüm

Bekletme savurgan bir karanlıkta izimi süren ölümüm

Serpelim gül kurularını tenha tabutumun kenarına 

Bir kasvet örtüsünün enkaz gibi üstüme çöktüğü o anda

Keselim demir parmaklıklarını Rabbe açılan pencerelerin

Kıralım tuğlalarını misafiri hüzün olan her hayat evinin

Dür zamanı zaman içinde saklı ölümüm

Şiirler dirilsin her köşebaşından caddeden

Hayat kadifesi bir örtü kuşatsın insanlık divanının ücralarını 

Aralasın kapıları hüzün otağının

Tüküreyim ağzımda yıllanan günah kokusunu

Gel

İğne iplik gibi gel ey gönlümün ölümü

Kabuk bağlasın yaralarımın yaraları 

Kıskıvrak yakalansın

Bir seher vaktinde yetişen kır sümbülleri

Anladım ve duraksadım bir an,

Ölünce doğarmış insan 

İnsan ölünce kanatlanırmış yaşamaya;

Müsvedde yaşamaktan 

İnsan ölünce insanlaşabilirmiş

Ölünce filizlenirmiş hayat tohumu

 

Anladım ve bir an irkildim

Herkeslerin arasında kelepçelenmişti kimsesizliğim

Çareler içerisine pusmuştu çaresizliğim

Nefesimin bittiği yerde başlamıştı yolculuğum

Anladım ki

Öldüğümdedir diriliğim

Hayattandır incinmişliğim.