Hikayelerle büyüdüm ben.İmkansız şeylerin varolabileceğine inandım.Büyüdükçe değişti herşey insanlar herşeyi zor'a soktu,çıkamadık işin içinden.Herkes bir gün hikayemizin biteceğine inanmadı.Hergün yaşayacakmış gibi bencil davrandı.Yaşamadı hayatını,yaşattırmadı.Pembe sonlar yerini mezarlıklara,karanlıklara bıraktı.Genç yaşta yok olduk.Geceleri uyumadık,ağladık.Belki şimdi zaman geçiyor ama geç değil.Belki hala güneşin batışını izlerken tebessüm edeceğimiz günlerimiz olacak.Deniz kokusunu rüzgarla içimize çektiğimiz zamanlarımız olacak.Gözyaşlarımız belki de yerini güzel kahkahalara bırakacak.Bir köşede 2 demet papatya ve bir küçük notla mutlu olacağımız günlerimiz olacak.Bir köşede paramparça kalmaktansa bunların hayalini kurmak canımı yakıyor.Yıldızlara bakmadan kafamı yastığa koymak canımı yakıyor.Hakkım olan şeylerden kısıtlanmak beni yok ediyor.Geceyi avuçlarıma almak istiyorum.Her bir göz yaşımın hakkını almak istiyorum sadece.Acıların yerini mutluluk almalı artık.