İnsanın kendini bulmaya çalışması, daha doğrusu bu yola adımını atması şahsen günümüz insanlarının çoğunun yapamadığı şeyler.İnsanın kendiyle yüzleşmesi belki de en zor olanıdır hatta belki değil kişisel gelişim için bence en zor olanıdır.Bunu kendimden biliyorum ergenlik süreciyle beraber insan bir arayış içine giriyor, yavaş yavaş kendi düşünce okyanusunda seyahete çıkıyor ;hele ki geminin kaptanı sizseniz işiniz zor. Tüm ekip size bağlı tıpkı beyin işleyişimizin ruhsal hayatımıza,vücudumuza etkisi gibi..Asıl anlatmak istediğim noktaya gelicek olursak ,bazen yazdığım konudan uzaklaşabiliyorum,tüketim çağındayız ve hayatımız sosyal medya olmuş durumda. Bende kullanıyorum gerektirdiği kadar;fakat dışarı çıktığımda, sahile gittiğimde çoğu cafede insanlar masada sadece telefonlarına bakıyor. Ne muhabbet ne bir laf alışverişi ...Hiç birinin olmaması gerçekten acı.Sosyal ortamda oluşturduğumuz bir profilimiz var ve bunu en güzel halleriyle sunuyoruz. Belki de acılarımızdan, üzüntülerimizden bir süreliğine kurtulduk sanıyoruz ve sadece sanıyoruz.' Halledemediğimiz, yüzleşemediğimiz çoğu şey bir gün karşımıza çıkar' ben buna inanıyorum. Hani demiştim ya kendini bulma yolu: Bu yol çok uzun,inişleri ,çıkışları var.Ama sonunda kendini bulucaksan bu yolda yürümeye değer. Fani bir hayatta yaşıyoruz ve hayatımızdaki insanların hep yanımızda olucağının garantisi yok ,tıpkı bizim onların hayatlarındaki yerimiz gibi.Herkes gittiğinde kendimizle kalıcaz ve bu değişmez bir gerçek .En basitinden gece yastığa başımızı koyduğumuzda sadece kendimiz olucak ,kendin ve vicdanın klişesini söylemicem;o yüzden insanın kendini bilmesi ve ona göre yaşaması kadar mutlu eden bir şey yok.belki de vardır henüz 18 yaşındayım ve benim yolum da uzun.