Avucuna konan kar tanesiyim ben

Zihnindeki sur kapılarının gerçeklik ırmağıyla kesiştiği yerde beklerim sinsice

Sana açılan tüm kapıları kapatmaktır işim

Hüzün de benim, keder de

İçtiğin suyu zehir eyleyen de benim 

Minnet kapılarına vurduğun kilit de. 

Ne başım var,  ne sonum

Umudunu kaybettiğin yerdeyim, 

Belki de üşüdüğün yerde

Ne zaman uyansan uykularından nefes nefese 

Ne zaman özlesen çocukluğunu gözyaşları içinde 

Başka yerde arama bil ki sebebi benim. 

Geceleri üzerine örten benim

Aynaları sana düşman eden

Sıcacık damlaların akarken pınarları dan

Bak gözlerinin içine işte orda gizliyim 

Benim adım yalnızlık

Ne sonum var,  ne başım...