14 yaşında baş koymuştu bu yola 

O zaman yıkamıştı gömleğini 

Soğuk gecenin rüzgârıyla 

Tıkamamıştı kulaklarını ilençli hayata 

Kaburgalarını parçalayıp

Kurtarmıştı kelebekleri oradan 

Bu nasıl kalbdır paşa torunu 

Yoldan saparım diye diktim gölgene ruhumu 

Kesince yüzünü demirin gölgesi 

Sözcüklerin kalbi durur mu sandılar 

Ah nazımım bu sefer fena yanıldılar

Bir de çay demledim

Haydi Gel içelim