Her güneş batışında bir parçan eksilir

Kaybolursun karanlığın kollarında sessizce

Kendini gecenin gizemine bırakırsın...

Koşarsın eksilen parçanın ardından geçmişe

Silikleşmeye başlamış görüntüler gelir aklına

Sanki hafızanın bir köşesinde

Uyuyakalmış anıların irkilerek uyanması gibi

Canlandırmaya çalışırsın bu anıları karanlıkta

Renklendirirsin bir bir,

Mutlu olursun bir an, huzur bulursun

Karanlığın içinde karınca misali uğraşırsın

Küçük ayrıntıların gerçek mutluluğuna ulaşmak için

Çırpınırsın kaçanları yakalamak adına

Alabildiğine koşarsın karanlık bahçede

Renkleri yakalamak için...

Bir yağmur yağar ardından

Bütün renkler birbirine girer

Tekrar silinir anıların renkleri soluklaşır

Sulu boyanın bir anda dağıldığı gibi

Dağılır her şey.

Sonra gece biter, güneş doğar

Ve bir gökkuşağı çıkar yağmurun ardından

Yedi rengin her biri hızlıca

Anılarda silikleşen ait olduğu yerlere koşar

Kurtarmak ister her birini

Gecenin ve yağmurun elinden...

                                                Nur ŞEHADET