Kim demişti hayatın sessiz sedasız geçtiğini?

Kim demişti ki göz kapayınca oluyor diye?

Kim silmişti kulağımızdan Azrail'in sesini,

Ensemizden nefesini kim almıştı?

Kim sürüklemişti aklımızı bilinmeze?

Atılmışken kurak, acı veren yalnızlığa,

Kim bahsetmişti yeşerecek umutlardan?

Yeni doğacak günleri kim söylemişti?

Kim konuşmuştu gecenin sabahından?

Gömülmüşken karanlığın en aydınlığına.

Hasretin bağrı yaktığından kim dem vurmuştu?

Kurulmamışken en acı hayat sofrası,

Kim tatlı tatlı yaşamaktan söz etmişti?

Hakim değilken akla düşen çığa,

Karın sevda olduğunu kim belletmişti?

Şimdi aklımda sorularla tükeniyorum.

Bir gecenin yıldızına bakarken,

Bir sabahın seyrine aldanıyorum.

Kim ebediyen susmuştu, kaybolan kimdi?

Bir kendimi arıyor, bir ben'i bulamıyorum...

                                         24.02.2015 GAZİANTEP

                                         "STEH AUF"