Ey benim hüzün hâlim ,

Ceylan bakışlı, bahar gülüşlü yârim.

Âh, sen benim tek hayalim.

Yüreğimi yakıp kül ettin sevgilim.

Bir tek sen vardın oysa,

Hem hayallerimde, hem dualarımda .

Âh senin nef'ESin, nabzımı yoklayan hekim ,

Ey canımı yoluna serdiğim, şimdi neredesin ?

Hüzne râm olmuş yüreğime bir el ver ,

Bırak inadı artık! Hadi, dön gel .

Âh vefâdan bîhaber sevgili!

Bu bîçâre, ne Leylâ idi ne Mecnûn

Lâkin bu yürek bir sana tutkundu, bir sana meftûn.

Bırak böyle kalsın dokunma yarama yâr

Bu gönül sensizlikte seni, kendini buldu.

Yeter ki gel, umutsuzluklarım yelken açıp gider aşk denizimden.

Yaralayan sensin beni bak, yüreğimin tâ derininden ,

Hüzün yaktı yüreğimi, sensizim.

Hasretin dağladı gecelerimi, sessizim

Kalbim ellerinden düşerken acımasızca.

Ateşe tutkun pervâne gibi hâlsizim.

Gözlerimi yoluna esir ettiğim ,

Şimdi neredesin?