Eyy Yüreğime düşen en güzel 3 harfin Meali olan RABB'im.. Herşeye gücün yeter , Bilirim. Haram'a Düşüşleri , Haram'da Üşüyüşleri var Gözlerimin. Sen Kün dersin , Kainat eğilir önünde ! Sen Kün dersin , Son Nefes verilir Secde'de.. Sen Kün dersin ; En hayırlısı düşer Gönül Heybeme.. Genç ve Kırılgan bir Kızdı Betül.. ALLAH rızası için bir şeyler yapmak istiyordu.. Yazıyordu , Çiziyordu , İstişare ediyordu Dindaşlarıyla.. Kardeşimmm diyordu ALLAH’ı Zikreden herkese.. Nedense Şeytan birtürlü Yakasını bırakmıyordu Onunda , Çevresindekilerinde.. Günlerden birgün Kardeşim dediği bir İnsan olmayacak sözler söyledi , Kırdı , Üzdü , İftira attı , Rencide etti.. Betül Dayanamadı Ağladı Sessizce.. Dilinden sadece şu Cümle Çıktı ; ‘’ HAKKIMI HELAL ETMİYORUM’’ İçi rahat değildi ama çok kırılmıştı.. Sonra nedense bir ağırlık çöktü üzerine.. Gözleri kapandı , Masanın Üstünde Uyuyakaldı.. Mizan Kurulmuştu. İşte el ADL ! Karşı karşıyaydı Kardeş saydığıyla , Yüreğine Melal düşüren ile. İkisi de CENNET’e gideceklerdi ama Betül Hakkımı helal etmedim demişti.. Bir Köşede gözleri dolu dolu olan MUHAMMED MUSTAFA /sav vardı.. Sükuttaydı. O kıyamazdı ki Ümmetine.. Vee Azab melekleri geldi. Tuttular kolundan Kardeşim dediğini -RABBİM NEFSİME YENİLDİM- haykırışları içinde götürdüler CEHENNEM’e doğru.. Ve damladı Yaş Çığlık çığlığa Alemler Sultanının gözünden / sav.. Betül.. Ahh Betül.. Sende ağlıyorsun değil mi şimdi ? Keşke dedi Keşke.. Ahhh Keşke böyle olmasaydı. Ne çok istemiştim bana Tebessümle Ümmetim demeni. O gözyaşının sebebi Benim ! Eyy GÜL’üm / sav değil mi ? Affet.. Sonra Rüya bitti , Uyandı Betül.. Elleriyle gözlerini sildi.. Derin bir Nefes aldı.. Ve ; RABBİM ! Hakkım Herkese HELAL’dir dedi.. "Kötülüğün cezası, onun gibi bir kötülüktür. Kim kendine yapılan kötülüğü affedip barışırsa, onun mükâfatı ALLAH'a aittir. Şüphesiz ki ALLAH, Zâlimleri sevmez." (Şûrâ, 42/40).