Savrulmuş Yaprağın Hüznü

Bedenimde tenini isterken aklımdaydı güzel yüzün.
Düşlerimle benimlesin! İnsanlık, üzdüğünüz kadar beni üzün.
Beni üzmenizden değil bilin; ağlarım mutluluktan,
Sen yanımdaysan üzüntüler unutulur hiç yoktan.

Dünya çiçekleri gönlünün en ücra köşelerinde,
Dalından kopmak istemeyen ben savruldum acımasız yelde.
Bedenin sümbül, saçların orkide...
Toprağa karışmak istemeyen ben heybetinden yerde.