Sen seni bilirsin. Ben beni bilirim. Sen seni bilmesen de, ben beni biliyorum. Bilmeyi açarsak, aslında hiç bir şey bilmiyorum dost. Demiştik ya bir ara: Bilmediğime yanarım, bilenlere şaşarım. Bildiklerini bilmek ister amma, nefse uyar taşarım.. Yol Hâk oldu, batıl bizlere ırâk oldu. Ama Hâk yolcusunun düşmanları arttı. Şimdi oturup düşünülmesi gereken sen, ben değiliz bilmek gerek. Sen, ben der isek bu aşk ile tekrar yanmak gerek. Adabın suyuyla tüm bedeni yıkarken titremek gerek.. Lafım onlara diyerek giriş yapılan bir konu ve lafım banalarla düşündüren bir yazı. 

Düşmana da söylemek gerek:

Sen, sen olma, ben, ben olma. 

Ne demişti üstâd:

Sen senin olmazsan tüm dertler biter 
Varını yokunu mürşidine ver 
Ustanın elinde kütük ol yeter 
Teslim olan zarar etmez kurbanım 

Bir de dışarıdan içerisi olup devrim yapan 'Ben'lik lere selâm edip son mısraları yazalım..:

Cahiller ağzını açınca ben der 
Ben deyip yol alan var mı hiç göster 
Eli hep güzel gör kendini hep yer 
Tezek su dibine batmaz kurbanım