Gönül Özü

Ey gönül özüm

Kaynağı nurun, güneşin

Ay parçası gündüzümün

Cânan'sın Sen acı çeken cansızlığıma

Ümmet çatısından ışıyan

Bir, gün ışığıdır varlığın

Günahları yerden kaldırmaya çalışan

Bir umuttur şefkatin

Ey gönül özüm

Bağışla kuru kalan ümmet toprağını.

Yağmuru barış bilip yağdıramadığımız

Cansız toprağı

Bütün kelimeler bütün şiirler az

Bütün sözler kifayetsiz

Sen'siz mecalsiz kalem

Sen'siz âciz şu alem

Ey gönül özüm

Bahşet ki şefkatini

Kalksın artık yerden

Dünya girdabında boğulan kalpler...