Gerçek olan şu ki; ne zaman uyanmamız gerektiğine bile, başkalaşmış ve dahi başkanlaşmış 'başkalarının' karar verdiği bu ülkede, özünde beni hiç kimseler anlayamadı.

Geniş vizyonuyla nitelikli sohbetler yapabildiğimiz kelam hocam vardı bir zamanlar.

-"Yok yavrucum!" dedi "hocan seni anlamadı!"

Bir kaç adet kitap, bir tutam filozof az biraz da felsefe işlendi ruhuma. sonra araya katıldı babam.

-"Sen çok düşünme Eliftotales Hanım!" dedi. Anlamadığı gibi, anlamamı da istemedi.

Beni bir, gözleri boncuk sevdiğim anladı. O da kıymetli kıçını kaldırıp el atmadı.

Bugün ene-l hak iniltileriyle açtım gözlerimi ve savuru-verdim en felsefiğinden düşüncelerimi. İdam sehpamın ağırdan kurulduğu kanaatindeyim. Olsun! Düşünmekteyim. Ben Elif'im! Burası da dünya! Ve ben Elif isem eğer, dünya dedikleri yer ise burası; düşünmek ibadetlerin en anlamlısı, soyut yaratılmışlıkların en manalısı.

Ben Elif'im işte!

Burası da dünya işte!