Burası ıssız, bana mısın demiyor soğuk

Gecenin kör karanlığına karışan kavga sesleri,

Sakinliğime sakinlik katan bi ninni gibi

Dinginliğimden ödün vermiyorum, ağır basıyor uykum.

Hayat kısa, kuşlar uçuyor ve ben bi kuşum.

Varlıkların en şereflisi değildim belki

Ama kâh V'nin köşesindeydim gücümü tüketene kadar,

Kâh ucundaydım şükür için

Yorgunluğu yanıma kâr olarak bırakana.

Ve anlamadım hiçbir zaman şükürsüzlüğünü insanın.

Duayı "olacak" ve "olmayacak" diye parça parça etmelerini,

Olacağına inanmayıp, güya olmayana amin demelerini,

Ümit sanki parayla satılıyormuş gibi

Gıdım gıdım ümitsizliğe düşmelerini,

"Allah'a emanet ol" yerine "hoşçakal" ları,

Çok sevmelerini, aşkından ölmelerini

Ne kadar büyüse de annenin babanın gözünde

Şu yaşta bile onların rızasını unutmazken,

Rabbil Alemin'in izin vermediği eli sımsıkı tutmalarını.

Sonlu bir insanda, sonsuz mutluluk aramalarını

Pişmanlıklarını, "ya leyteni" lerini...

Anlamıyorum ya da anlatamıyorum derdimi.