Aç ve aç kanatlarını Kudüs!

Çırpınan onca kuş adına aç kanatlarını!

Yok olmuşluklar sarıyor etrafımızı, en büyüğüde insanlık.

Bulandı yolların kan ile, mazlumlardan çığlıklarla akıtılmış.

Göğün kararmış,

Yıkmayı mağrifet bilenlerce.

Bir çatık kaşta,

Elde bekleyen bir kaç taşta

Duyuluyor dava çığlıkları

Ve yükseliyor semadan nidalar,

' La tahzen innAllahe meana!' (*)

Sabret tel örgülere,

Sabretmeli merhametsizlere.

Anadan evladını ayırmak

Kudüs'ü ümmetten ayırmak.

Aynı mesele bizde

Aynı acı

Aynı yakarış.

Ortadoğu kadar bir yara kalplerimizde.

Yıllardır kabuk bağlanmayan

Ve durmadan kanayan.

Her bir damlası çığlık

Bir hasret

Ve bir iç çekiş.

Aç ve aç kanatlarını Kudüs!

Çırpınan onca kuş adına aç kanatlarını.

Özgürlük geliyor, baharla.

(*) üzülme Allah bizimledir! (Tevbe 40)