Rabbim!

Yokuş aşağı son sürat giden arabaya,

Durması için takılan güçlü frene;

Ve o güçlü fren kadar

Güçlü iradeye sahip olan Hak erlerine

İmrendim...

Bir kaos içindeyken milleti,

Her şeyden bihaber oturup evinde,

Bacakları üst üste

İçtikleri çaydan tat alanlardan,

Sana sığındım...

Başını yastığa koyar koymaz

Beş vakit edâ edemediklerini,

Aklına getirip kırdığı kalpleri,

Bir türlü uyku girmeyen gözleri

Kıskandım...

Dinlediklerinin sadece ve sadece

Bir saat tesirinde kalanlardan ise,

Hiç haz etmedim.

Evet, hep imrendim.

Hiç haz etmedim.

Ve kıskanmak, imrenmek ne kelime,

Bilakis sana sığınmaya çalıştım.

Sen çalışana veriyorsun, geç de olsa anladım.