Mesela hiçbir zaman yanıma gelip oturmayacak, o konuşurken ben mimiklerini izleyemeyeceğim, mesela beni üzgün gördüğünde nasıl olduğumu sormayacak, mesela aynı film hakkında hiç tartışmıcaz belki de, aynı kitabı okusak da haberimiz olmayacak birbirimizden, mesela yanıma gelip bugün saçlarımın çok güzel olduğunu söyleyemeyecek, ben de yanına gidip gülümserken çok fazla güzel olduğundan bahsedemeyeceğim kendisine, bi yaprak sarmasını ikiye bölüp yiyemeyeceğiz, hep kendi çatalımda kalacak.. Aynı çantanın bi kolundan o bi kolundan ben tutup taşımıcaz hiçbir zaman, akşamları yürüyemicez, haberimiz olmayacak ki birbirimizden, aynı anda aynı yere bakıp, aynı şarkıyı dinliyor olucaz ama ayrı yerlerde.. Aynı şeyleri ayrı yerlerde yapıyor olucaz. İşte ben en çok buna üzülüyorum.. He unutmadan 'mesela sen bana hiç beni sevdiğini söyleyemeyeceksin, ben de hiçbir zaman bunları senin için yazdığımı.. Ama aynı şehirde nefes alışın bile ümitlendirici..