Herkesin kendi içinde yaşadığı bir ütopyası vardır. Ve herkes bir parça orda büyür aslında ve yaşamak istenilenle yaşanan çok farklıdır aslında. İçinde büyüttüğümüz hislerdir bizi biz yapan , gerçekler ordadır.  Anlamlandırmak gerekir yaşamı ama görünenler, duyulanlar, söylenenler, kifayetsiz çünkü aslında kendi içimizde gizliyiz her şey pür pak değil. Olmasını istemediğimiz her şeye sözümüz var ama olmazlara teslimliyiz. Yaşam; zorluğu ile birlikte gelen güzellikleri de içinde barındıran ama insanı doğru yanlış aynı tezgaha koyup  biçimlendiremeyen o karma karışık hayata cazibelendiriyor. Hayat hızlı akıp gidiyor ve durdurulamaz bağımlılıklar yaratıyor bu yüzden de herkes kendi sessizliğini çığlığını kendi ütopyasında yaşıyor.