Bence günümüzde insanların en büyük hastalığı; para sevdalısı olmak!
Gündelik hayatını sürdürmek için gerekli olan miktardan bahsetmiyorum. O ihtiyaç olan zaten. Bahsetmek istediğim paraya o kadar aç, o kadar doyumsuz insanlar var ki; bundan yıllar sonrasını düşünüp, yıllar sonrasında olacağı kişi için bugününün değerini bilmeden, bugününü yaşamadan, durmadan çalışıp, daha fazla çalışıp, daha fazla mesai yapıp birikim yapmanın derdinde olanlar. Bu yanlış bir şey mi? Kimine göre öyle, kimine göre de değil...

Bence öyle! Örneği etrafımda çok var, bir de benim gibi gencecik insanlar. Sırf geleceğini kurtarmak düşüncesiyle bugünlerinden kısanlar. Yaşamlarının en dinç ve en verimli zamanlarında hayatın tadını çıkaramayan, günlerini yaşayamayan insancıklar...

Anlayamadığım 'neden?'

Bu konu kendileriyle konuşulduğunda savunmaları hep aynı: ''Bugünden geleceğimizi düşünmezsek aç kalırız, açıkta kalırız!'' gibisinden klişe cevaplar. İyi de bugün ortada bir birikim olmadan yaşayabilmemiz, 'yıllar sonra var olduğumuzda' da yaşayabileceğimizin göstergesi demek değil midir? Öncesinde bulunması gereken cevap şu olmalı bence: 'Bakalım yıllar sonra olacak mıyız?' Allah bilir... Cevabını bilmediğimiz bir sorunun çözümü için bugünlerimizi harcıyoruz. Ama bir şeyi unutuyoruz! Bugünlerimizi doyasıya yaşamazsak ve olur da seneler sonra ki hedefimize varırsak bunun ne anlamı var? Çocuklarımıza ya da torunlarımıza anlatacak anılar biriktiremezsek, onlara o günlerin eskileri olan bugünlerin yenilerinden bahsedemezsek o günler de olsak ne olur, olmasak ne olur?

Ben öyle değilim! Ben bugünümü yaşamayı severim. Bunun için çalışır, paramı da bugünlerimi yaşamak için değerlendiririm. Bu yüzden de etrafımdaki o para sevdalısı insanlar tarafından genelde en çok eleştirilenim. Ama yine de onlar gibi değilim. Yani kısaca demek istediğim: insan, hayatı yaşamak için parasını sonuna kadar harcamalı, ama o parayı kazanmak için hayatını sonuna kadar harcayanlardan olmamalı!