Umutlar tükenmişti kıyıda.

Ve tam gecenin siyahında. 

Zamane insanlık uyuyordu.

İnsanlık kıyıya vuruyordu. 

Bir bebek tüm dünya gözünde.

Ama yapayalnız kıyı düzünde.

Bir sessizlik vardı o saatlerde. 

İnsanlık uyuyordu o saatlerde. 

Zulmün tarafıdır halbuki sessizlik. 

O zaman utansın artık bu insanlık.