Kendinden kendine doğru kaçış...

Kendinle baş başa kalma durumu...Arada iyi oluyor fakat süreklilik halini aldığında insanın iyice içe kapanık melankolik bir ruh haline dönüşmesine neden olur.Zamanla özgüven eksikliğine yol açar.Karamsar depresif bir ruh haline bürünür insan.Kısa vadede düşük dozlarla alındığında faydalı ama uzun vadede zararlı olan eylemdir yalnızlık... Hazır konu yalnızlıkken Nilgün Marmaray'ı anmadan olmaz..

" Çok yalnızım, mutsuzum 

göründüğüm gibi değilim aslında 

karanlıklarda kaybolmuşum 

bir ışık arıyorum, bir umut arıyorum uzun zamandır 

aradıkça batıyorum karanlık kuyulara 

kimse duymuyor çığlıklarımı 

duyan aldırış etmiyor çekip kurtarmak istemiyor 

bense insanların bu ilgisizliği karşısında ilgiye susamışım 

ümidimi yitirmişim 

biliyorum bir gün dayanamayacak küçük kalbim 

arkamı dönüp inandığım ve güvendiğim her şeye 

veda edeceğim."Nilgün Marmara  

Ve "yalnızlık yalnızlık bitimsiz"...deyip kapanışı da bu güzel yürekli şairle yapalım...