feryat figan icinde
dolaşıyorum bos sokakların gecmişinde
ne cok geçmişin izleri vardı
ay' ın parlayan şevkatli yüzü yıldızların parıltıları
sokağın karanlığı hayatın izleri
ne kadar çoktu boş sokakların geçmişin de
hep bir geçmiş gizlidir geçilen ve gidilen yollarda
oysa bir umut ve hayallere kapılma telaşı
ucup gitmişti  karanlığın geçmişinde
bazen bir hesaba takılı kalır
akılsızlığınla fikirlerinin  çatışmasına tanık olursun
oysaki çatışmalara engel olacak olanda yureğindir  
yenik düşecek olanda bedenindir
hep değilmidir  bu savaşa yenilmene sebeb olan
karanlığın gecmişi 
mateminde gizliydi, oysaki bütün izleri
çile ile gidilmistir  butun yokuşlar
karanlık içerisinde yarıidıgın ışıklar
bir gün son bulacaklardı

oysaki karanlığın gecmişi gene yapmıştı yapacağını
bütün izlerini 
hayallerini
umutlarının izlerini  silmişdi

 gecmişden gelecege
seni karanlıga mahkum edecek izleri
gizlemişdi kalbinden kaderine
sabretmek kolay degildi ilerlemekte
hızlıca adımlarını atıp yürerken
her adımında sanki vucudundan  birseyler kaybeder gibiydim
farkında değildim ama hiç kendimdede değildim
vardığında ise geri donüp bakışın ve bırakdıkların
paramparça şekilde yere düşüşlerini gördüğün bütün parçaların
yarım yamalak kalışın
ve o hayatı geride bırakışın
karanlığın matemine yenik düşüşün
içinden akıp giden yaşam
ölen hayaller ve biten umutlar
hayata küsüşün ve yere düşüşüm...!!!