Biz yokmu biz,yere göğe sığdıramadığımız bizler... Kimselere benzemeyen insanlar(!). Saflık,masumiyet,tevazu kelimelerini yitirıp bi köşeye atan biz harika kişilikler... Aslında insanı mükemmel yapan herkes tarafından takdir edilen o ta içten samimiyeti yada saflığı değilmiydi?Güneş gibi içimizi ısıtan o sıcak sohbeti değilmiydi?Evet öyleydi.Ama yıllar önce öyleydi zaman ve yaşam standartların değişmesiyle bunlar arka plana atıldı yerini hırs,para,nefret,intikam gibi vasat duygular aldı.Ben bu düzenden memnunmuyum?-Hayır değilim!.İnsanlık eskiden güzeldi,şimdi ise sadece okuduğumuz masal kitaplarında kaldı...