Unuttum herşeyi anne sıcaklığını baba merhametini abla güzelliğini.

Herşey ama herşeyi unuttum artık dost kalamadığım bir ağabeyi.

Günün kızıllığını günün soğukluğunu ve öğlene doğru kuru kalabalığıyla ben

Bıraktım artık düşünmeyi tek kalır ya insan bir o kadar da

Şimdi yaşadığımız zamana kıyaslıyorlar geçmişi.

Salıncakta sallanıp semaya doğru gülerken ağlarım da 

Hatıraları sevinmeyi merak etmeyi korkmayı herşey ama herşey

Mesela küçükken meyve agaçlarına çıkardık, 

Hiçbir şeyde tadını alamadığın o günlerimi unuttum.

Hasrete özlem büyüdük yarış yüzünden kendimizden soğuduk.

Kumlarda kale yapmayı radyodaki şarkılarla vakit geçirmeyi.

Resim çizmeyi sek sek oynamayı mahalleye gelen dönme dolapçıyı

mahalle maçlarını voleybolu basketi zillere basıp kaçmayı herşeyi unuttum 

unutmak hatırlamamak değil aslında duygularını zevklerini yitirmesi

kuruttum gülleri sakladım.

İlk harçlığımıda cami güvercinlerine buğday mısır için harcamıştım

kimse öğretmedi para gözlülüğü gönlümüz boldu bir ekmekle  dört kişi doyardık 

şimdi unuttum bir zaman aklımındaydı herşey 

güzeldi onlar istedi böyle olmayı zaman zaman üzerdi söylenen her laf 

kavgaya vesile olduktan sonra ben bağlı kalmayı unuttum 

gelmişken yaşamayı sevmişken gitmeyi biliyorken anlatmayı unuttum

dinlemeler başladığından beri gece dinlenmeleri uykuları unuttum 

kader diyelim sonunu biliyorum aslında 

herkes dirsek olurken ben umuda doğru giden bir buluttum

kendi hacmimle kendi yağmurum oldum yere düşmeyi unuttum...