küllerin karışmış çocuk !
bu kadar çabuk mu vazgeçirdiler seni hayattan,
ellerin kalem tutacaktı senin
okula gidecektin,
yazmayı, sayıların büyüklüğünü,

okumayı öğrenecektin.

hedeflerin olacaktı
büyüyünce ne olacaksın?
sorusuna her yaşında farklı cevapları
birer birer sayacaktın.
kucak dolusu sevincini paylaşılacaktın.
toprak sana yakışmıyor!

tekrar söyle canımın içi ,
çok özledim kokunu ,
yavrum toprak yakışmıyor sana,
beyaz gömlek giy de
 kefenlere bürünme can parçam.
anacağın ne yapsın şimdi sensiz ...
gözlerimde hasret kokan evladım
ben ölmedim annem ! yaşıyorum de.
sen bir ölürken anacığın bin ölmesin...