Sebebi yok ayrılığın
Bazen öylesine oluverir
Engel olamaz kalırsın
Bakakalırsın
Önce ellerin üşür
Bir türlü ısıtamazsın
Sesini duymaya çalışırsın kalbinin
Ama duyamazsın
Kaçmak gelir birden aklına
Hızlı ve bakışlardan çekinerek
Ama gitmez ayakların
Sanki senin değillerdir artık
Sanki her şey yabancı sana
Hani olur ya bazen
Bağırırsın son nefesine kadar
Avazın çıktığı kadar
Ama inadına duymaz kimseler
Unut artık yok o kimseler
Yalnızsın
Bir başına
Çaresiz
Ve uzaktasın
Ne bir yardım gelecek çığlıklarına
Ne de bir umut çalacak kapını
Sonra aynalarla başlayacak kavgalar
Ve hep kaybeden sen olacaksın
Kırmak için her sıktığın yumruk
Yüzüne inecek sakınmadan
Güçsüz ve korkak bakışlarla
Kalacaksın silemediğin anılarınla
Ve anlayacaksın
Ölüm bile çare olmayacak acına