bir heyelan altında kaybediyor 

kendini hüzün ve dahi, kör 

bir tomurcuktur patlıyor 

avucumda aşk 

siyahı cebime saklıyorum 

bir muddet ve kollarımı sıvıyor

maviler ekiyorum

aptal bir telaş giyinip

bir ovaya iniyorum 

iki omuz arasinda 

milyon senelik yalnızlığımı 

demliyorum sonra 

kuşanıp giyiniyorum

bi koşu döneceğim şimdi 

dirseği kırılıyor aklımın 

Belki de bu yolda öleceğim.