Artık hissetmiyor kalbim...

Ne aşk nağmelerini

Ne de büyüleyici bakışları

Bir damla gözyaşı olsaydı belki hissederdi;

Aşkı, sevgiyi ve ihtirası

Artık ılık rüzgarlar eserdi yüreğimde,

Belki de kayalaşmış olan yüreğime

Çarpan insan bedenleri kırılıp tuzla buz olmaz.

Önce ılık rüzgarlar karşılar onları

Sonra yumuşacık bir yürek hapsederdi

O insan bedenlerini

Belki o da yaramazdı bana.

Çapkın olur çıkardım bir anda.

Her önüme çıkana aşık olan biri olmak,

İstemem doğrusu...

Benim kaderim.

Tek severim bu dünyada

Tek öldüğüm kadarını bilirim anca...