Ne kalbim söz dinliyor ne aklım. Bir cümle nasıl öldürebilir insanı nasıl derin bir yara açabilir ve nasıl kanatabilir bir yüreği? Hala inanamıyorum gözlerime. Benim hayalim gidişin değildi ki. En çok senden uzaklaşmak istediğimde bile gözlerinden yakın olmak isterdim sana. Bir çocuk gibi sevdim; öylesine bencil öylesine mutlu. En büyük korkum ben bu kadar çocukken senin de çocuksu masallarımdan biri olmandı. Hayallerim gitti, çocukluğum gitti, bir de sen gitme dercesine bakıyorum fotoğraflarına. Şu saatlerden nefret eder oldum mesela hep mi seni hatırlatır akrep, yelkovan, sokak lambası, yağmur... Şöyle doya doya içime çeksem kokunu, uyumayı bırakıp saatlerce seni izlesem ne de güzel olurdu. Dönsen diyorum karanlığımı aydınlatsan. Bırak ay gitsin sen kal bu gece.