Düşünüyorum. Düşünerek yazıyorum. Yazmak bana huzur veriyor. Benim en güzel dostlarım defterim ve kalemim. Ne zaman başım sıkışsa hemen onlara anlatıyorum derdimi. Ne zaman gözümden yaş aksa defterime damlıyor ilk damla. En zor zamanlarımda da en güzel günlerimde de yazıyorum. Yazarken kendimi yazar gibi hissediyor, daha da şevkleniyor ve tekrar yazıyorum. Yazmak benim için kaçınılmaz bir şey. İnsanın gereksinimleri vardır ya hani. İşte yazmakta benim bir gereksinimim ve olmazsa olmazım. Evet, korkuyorum yazarken, çok mu saçmaladım diye. İnsanların benden alay etmesinden korkuyorum. Ama bu korku beni yıldıramıyor. Bu yüzden yazmaktan vazgeçemem. Düşünüyorum ve yazıyorum. Birçok hayalim var ama yazar olmakta benim hayalim. Belki bu hayalimi gerçekleştiremeyeceğim yine de üzülmeyeceğim. Çünkü yazmaktan hiç vazgeçmeyeceğim.